Carpe diem, günümüzde bir yaşam felsefesi olarak da benimsenmiştir. Ölü Ozanlar Derneği filmi ve kitabında da yer alan carpe diem, insanın geleceğe değil, bugüne odaklanması gerektiğini vurgulamaktadır.
Carpe diem, Horatius’un Odlar kitabında geçiyor
Carpe diem, ilk kez M.Ö. 23 yılında yayımlanan Odlar adlı eserin birinci kitabında Romalı şair Horatius tarafından kullanılmıştır. Şair, bu ifadeyle, insanın hala hayattayken yarına dair endişelerini bırakması, bulunduğu anı yaşamaya başlaması gerektiğini belirtmiştir. Carpe diem, eserde tam olarak şu cümle içinde geçmektedir: “carpe diem quam minimum credula postero.” Bu cümle, “günü yakala, ertesi güne (geleceğe) olabildiğince az bel bağla” anlamına gelmektedir.
Carpe diem, hedonist felsefeyi çağrıştırsa da aslında bir uyarıdır
Carpe diem, bazılarına göre hazcı felsefenin bir savunucusu gibi gözükmektedir. Ancak aslında bu kavram, insanın yarın her şeyin yoluna gireceğini düşünerek rehavete kapılmamasını, aksine bugünden yarınını güvence altına almak için elinden geleni yapması gerektiğini vurgulamak için kullanılmıştır. Carpe diem, geleceğin önceden bilinemeyeceğini ve insanın gelecekte yaşanacak olaylara bel bağlamak yerine bugün, geleceğini daha iyi hale getirebilmek için çalışması gerektiğini belirtmektedir.
Carpe diem, Ölü Ozanlar Derneği filmi ve kitabında da yer alıyor
Carpe diem, 1989 yılında çekilen ve Robin Williams’ın başrolünde oynadığı Ölü Ozanlar Derneği adlı filmde de karşımıza çıkmaktadır. Film, 1959 yılında bir yatılı okulda geçmektedir. Filmde, yeni gelen İngilizce öğretmeni John Keating, öğrencilerine carpe diem felsefesini öğretmeye çalışır. Keating, öğrencilerine hayatlarını kendi istedikleri gibi yaşamaları, kendilerini ifade etmeleri, hayallerinin peşinden gitmeleri gerektiğini söyler. Filmde, carpe diem özdeyişi sık sık tekrarlanır ve öğrencilerin hayatlarında önemli bir rol oynar. Film, aynı zamanda Nancy H. Kleinbaum tarafından kitaplaştırılmıştır.
